Αλήθειες και μύθοι

Παλαιότερα η λέξεις σκολίωση ή κύφωση ήταν taboo.

Συνήθως προσπαθούσαν οι άνθρωποι να κρύψουν τα παιδιά τους που είχαν πρόβλημα. Για τους περισσότερους ήταν κάτι που θα έπρεπε να το κρύψουν και να το ξεχάσουν. Κάτι σαν την στρουθοκάμηλο ή τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.

Πολλές φορές έλεγαν στην άγνοια τους ότι για κοίτα πόσο μοιάζει του παππού ή της γιαγιάς. Και οι δυο περπατούν γέρνοντας από την ίδια μεριά.

Σιγά – σιγά άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι επρόκειτο για μια ασθένεια, που όπως όλες οι ασθένειες μπορούν να αντιμετωπισθούν.

Όμως μόνο στις αρχές της δεκαετίας του 80 η σκολίωση άρχισε να αντιμετωπίζεται πιο σοβαρά και με κάποιου είδους μεθοδολογία, που δεν ήταν η πλέον σωστή αλλά ήταν προς την σωστή κατεύθυνση.

Έτσι άρχισαν να εφαρμόζουν κηδεμόνες συμμετρικούς, στην προσπάθεια τους να ισιώσουν την σπονδυλική στήλη.

Στα χρόνια που πέρασαν η άγνοια και ο στρουθοκαμηλισμός εξακολουθούν να υπάρχουν και ενισχύονται καθημερινά από χιλιάδες ανεύθυνο υπεύθυνες γνώμες όπως ” κάνε μονόζυγο και η σκολίωση θα φτιάξει” ή  “άστο λίγο ακόμη να δούμε πως θα εξελιχθεί”.

Άσχετες κουβέντες από χείλη υπεύθυνα και οι άνθρωποι να πλέουν σε μια θάλασσα άγνοιας.

Αλλά ας δούμε ποιοι είναι αυτοί οι μύθοι και ποιες οι αλήθειες.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ:

---

Ελάχιστα είναι τα περιστατικά ιδιοπαθών εφηβικών σκολιώσεων, που φθάνουν σε έντονο αναπνευστικό πρόβλημα με μείωση της Ζωτικής Χωρητικότητας και της FVC1 λιγότερο δηλαδή από 30%.

Περισσότερο επηρεάζονται ασθενείς με νευρομυϊκές παθήσεις με πολύ μεγάλες σκολιώσεις (περισσότερο από 90° και υποκύφωση, μειωμένη φυσιολογική κύφωση < 11° *) και με άλλες συνοδούς παθήσεις, που μεταξύ άλλων επηρεάζουν και το αναπνευστικό τους σύστημα.

Ασθενείς που συνήθως κινούνται με υποστήριξη αναπηρικού αμαξιδίου και με την απαραίτητη βοήθεια από τους γονείς τους.

Όσον αφορά τα καρδιακά προβλήματα πρόκειται για συγγενείς ανωμαλίες (ανωμαλίες εκ γενετής) που συνυπάρχουν με την ιδιοπαθή σκολίωσης και όχι προβλήματα που δημιουργούνται από την Σκολίωση.

---

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση μία σκολίωση ακόμη και 50° να δημιουργήσει τέτοια προβλήματα.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ:

---

Διεθνώς  δεν έχει αναφερθεί τέτοια ποτέ καμία περίπτωση νευρολογικού προβλήματος από τα κάτω άκρα, πόσον μάλλον παράλυσης.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ:

---

 

Η σκολίωση συνεχίζει να μεγαλώνει όσο περνούν τα χρόνια.

Ο λόγος είναι ότι ακόμη και το βάρος του σώματος πιέζει τους δίσκους, με αποτέλεσμα την σφηνοειδή τους παραμόρφωση και την περαιτέρω δραματική αύξηση της σκολίωσης.

Η αύξηση του σωματικού βάρους, η άρση βαρών και οι εγκυμοσύνες με πρόσληψη πολλών κιλών, αυξάνουν τον κίνδυνο να μεγαλώσει η σκολίωση.

Η διατήρηση χαμηλού σωματικού βάρους και η αποφυγή άρσης βαρών, καθώς και η άσκηση βοηθούν στην διατήρησή της σκολίωσης στα αρχικά επίπεδα

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ:

---

 

Την σκολίωση την δημιουργεί ένα γονίδιο   που κληρονομείται 100% από του γονείς. Το μέγεθος της σκολίωσης είναι αδιάφορο και ακόμη δεν έχει ανακαλυφθεί ποιοι είναι οι παράγοντες για αυτό.

Η κακή στάση στο διάβασμα ή η βαριά τσάντα που κουβαλάει στο σχολείο μπορούν να την επιδεινώσουν αλλά όχι να την δημιουργήσουν.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ:

---

 

Όταν κάνουμε μονόζυγο οι μύες που γυμνάζονται είναι αυτοί των χεριών, των ώμων και της πλάτης ψηλά.

Επίσης όλες οι μορφές γυμναστικής και σπορ είναι συμμετρικές. Μόνο η μέθοδος Schroth ή αλλιώς ασύμμετρη γυμναστική σε πολλαπλά επίπεδα είναι η κατάλληλη και απαραίτητη για την διόρθωση της σκολίωσης.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ:

---

 

Οι κηδεμόνες παλιάς Τεχνολογίας όπως ο Boston και ο D.D.B., λόγω της συμμετρικής 2 διαστάσεων δράσης τους στον κορμό, δεν διορθώνουν μια πάθηση σαν την σκολίωση που είναι τρισδιάστατη.

Στους κηδεμόνες αυτούς η αισθητική διόρθωση είναι ελάχιστη, εφόσον δεν μπορούν να διορθώσουν τις αποκλίσεις της λεκάνης και δεν κάνουν αντιστροφή.

Οι κηδεμόνες νέας τεχνολογίας όπως ο SPONDYLOS-Rigo-Cheneau, δρουν τρισδιάστατα στην πάθηση με αποτέλεσμα ανάλογα την σκολίωση, να μειωθεί στο ελάχιστο η γωνία κλίσης και οι στροφές.

Οι τρισδιάστατοι αυτοί κηδεμόνες επαναφέρουν την αισθητική εικόνα στους ασθενείς.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ:

---

 

Σίγουρα όταν οι επιφύσεις (οι πηγές παραγωγής οστού) σταματάνε να παράγουν οστούν, η διόρθωση της σκολίωσης σε επίπεδο οστών φρενάρει.

Παρόλα ταύτα έχει αποδειχτεί ότι οι σύνδεσμοι που συγκρατούν τους σπονδύλους είναι ακόμη ελαστικοί μέχρι και 4 χρόνια από το κλείσιμο των επιφύσεων. Και βέβαια οι δίσκοι, που είναι μαλακά στοιχεία και παραμορφώνονται από την άσκηση βάρους (αυτός είναι ο λόγος που η σκολίωση συνεχίζει να μεγαλώνει στην ενήλικη ζωή), έχουν ικανή ελαστικότητα να αναστρέψουν το φαινόμενο αυτό.

Έτσι ακόμη και μετά το τέλος της ανάπτυξης, η σκολίωση μπορεί να βελτιωθεί αρκετά, αλλάζοντας την παραμόρφωση των δίσκων.

Αυτό επιτυγχάνεται με την ταυτόχρονη άσκηση στο σύστημα Schroth και την εφαρμογή κηδεμόνα για λίγες ώρες μετά την άσκηση.

Επίσης το παιδί που ολοκλήρωσε την θεραπεία στην εφηβεία, θα πρέπει να συνεχίζει την ασύμμετρη άσκηση σε όλη του την ζωή, ώστε να μην επιτρέψει να χαθούν οι διορθώσεις που επιτεύχθηκαν στην εφηβεία.